Jestę złom matkom

Niby miałam dzisiaj opisać mój ostatni Christmas lunch ale tak jakoś mi zeszło w barłogu do południa (a gdzie się miałam spieszyć), a potem załatwiałam sobie specjalną telewizję żeby mieć co oglądać przez święta, znaczy filmy i takie tam. A potem już sobie oglądałam pierwszy film z tej telewizji, Cinderella, czyli Kopciuszek.  Z tej najnowszej, 2015 wersji. Podobał mi się, a dziewczyna śliczna. Potem miałam sprzątać ale zadzwoniłam sobie do mamy to mi zeszło ze dwie godziny.
A potem miałam znowu sprzątać, ale zadzwonbił synuś że jutro z dziewczyną przyjeżdża na przedświąteczną wizytę więc postanowiłam ciasto upiec. Sernik mianowicie, który miał być na święta i będzie bo go sobie zamrożę. Właśnie go wsadziłam do piekarnika. A z Wami się podzielę tym. Stan mojej kuchni po włożeniu ciasta do piekarnika.

I ostatnie wylizywanie "makutry" (*nie mam takowej ale się utarło z dzieciństwa). 

Zawsze wylizuję :-)

No i sam sernik w piekarniku. Dopiero teraz widze jaką usyfioną mam szybkę.

A dlaczego taki tytuł? Z dwóch powodów mianowicie.

Powód pierwszy. 

Córka mi na pewno zarzuci że dla niej żadnego ciasta nigdy nie piekę, ani nie gotuję, a dla synusia to zawsze. W ogóle posiadanie synusia czyni mnie złom matkom już z urzędu. Bo wiadomo...

Powód drugi.

Jak już wsadziłam to ciasto do piekanika, uzmysłowiłam sobie że przy przelewaniu go do formy nuciłam sobie pod nosem: "to będzie najpiękniejszy i najsmaczniejszy sernik w świecie, je je jeeee! I niech ta dziewczyna wie że ja też umiem piec i to dobrze, he he heeeee!"

Jestę złom matkom i nic tego nie zmieni. Je je jeeee! Uuu! Haaa! La lalaaa!

Z ostatniej chwili - Oto co Facebook zrobił z mojego Armagiedonu :-) Dzielę się z Wami tu.