Rocznicowo

Albo już pierwsze objawy Alzheimera albo przesilenie wiosenne albo już nie wiem co. Szykowałam się do tej rocznicy od kilku tygodni, układałam w głowie posty, podziękowania, konkursy... I co? Wchodzę dzisiaj na bloga, patrzę, a tu... rocznica minęła dwa dni temu!
No i co ja teraz mam zrobić? Wszystkie plany wzięły w łeb, a trzeba mi było tak jak każdy normalny blogowicz, napisać coś już dawno temu i opublikować gdy nadejdzie dzień. Ale nie, ja jak zwykle, o kwiatkach, kotkach i maskarach.

Cóż, improwizować będę. I to krótko.

To już trzy lata (tak, TRZY!) jak piszę bloga. Wiele się w tym czasie wydarzyło w budyniowym świecie. Wiele się wydarzyło w moim osobistym życiu. Trzy lata to jednak taki szmat czasu!

Chciałabym podziękować Elce, Jasnej, Abigail, Erracie, Panterce, amyszce, Antoniemu, Ameryce, Teresie, Basi, GosianceWrocławiance, za wsparcie, za ciepłe komentarze, za wymianę poglądów, a tym ostatnim dodatkowo za piękne prezenty (nagrody czy nie nagrody - tak samo miłe sercu), Maćkowi za krytyczne oko na moje zdjęcia (poprawię się!), i wszystkim których nie wymieniłam - za bycie ze mną przez te trzy długie lata.

Nie będę więcej pisać bo się rozpłaczę. W zamian za to, z dedykacją dla wszystkich obecnych i przyszłych czytelników bloga - piosenka!

A sobie samej życzę kolejnych trzech lat. I weny na napisanie książki, bo zamierzam ;-)

Pozdrawiam!