Koniec świata

Wczoraj był Dzień Kota. Tiguś dostał dodatkową porcję ciasteczek, Migusia nie dostała bo jej nie było jak rozdawali :-) Wyjdzie jej dobrze na sylwetkę.
Stało się coś co sprawiło że wczorajszy dzień  był prawdziwym Dniem Kota,bo Migusia przemówiła! Do tej pory słyszałam jej cieniutkie myszkowate piski kilka razy, nie licząc tego razu w weta kiedy darła mordkę czym sprawiła moje niemalże osłupienie, że ona w ogóle ma głos...
Ale wczoraj normalnie przemówiła. Gdyby nie inny ton głosu, pomyślałabym że to Tiggy wraca ze szlajania się, bo zawsze jak wraca to się głośno melduje. Siedzę sobie zasłuchana w Secret Garden, a tu słyszę "Miiiiiiłłł", ale nie cichutko jak kiedyś, tylko całkiem wyraźnie i donośnie. Odzywam się, a ona jeszcze raz. Zameldowała się że wróciła z podwórka!
I tak było ze dwa razy. Znaczy że Migusia przekształca się w prawdziwego kota :-)

A dzisiaj to już nastąpił zupełny koniec świata. Przygotowałam się jak co rano do pracy, wyszłam, jadę. W połowie drogi patrzę w lusterko (nie że dopiero w połowie drogi zerknęłam, co to to nie, bo jestem dobrym kierowcą i zerkam często), patrzę uważniej, co jest? Coś mi nie pasuje... Zaglądam uważniej...
Cholera jasna, a gdzie maskara????
Jestem ostatnio trochę roztargniona, ale żeby zapomnieć maskary??? To mi się jeszcze nigdy nie zdarzyło -czuję się taka... naga... chyba spędzę dzień w dyżurnych okularach.