Naplotkowala sosna...

Wszystko sie kiedys konczy, tak i mnie sie zapasy zywnosci skonczyly i grypa nie grypa, trzeba sie bylo udac do sklepu. Pomimo propozycji zaprzyjaznionej duszyczki ze zrobi mi te zakupy i do domu przywiezie. Bo wiadomo ze lepiej samej bo jeszcze mleko nie takie przywiezie jak trzeba, a nie dajbuk na oczy mu sie te kfiattki czerwone rzuca, co to je teraz nagminnie i hurtowo w sklepach sprzedaja. To nie, pojechalam sama, narzuciwszy czapke na glowe coby mnie w samochodzie nie przewialo. A jak wrociwszy torby ciezkie do chalupy wnioslam i skierowalam swe kroki w strone bramy w celu jej zamkniecia, spojrzalam przypadkiem w strone domu i oniemialam! Ludzie, toz to dopiero 13 lutego jest!

Jeszcze tydzien temu, zanim zachorowalam, wystawaly z ziemi tylko ogonki... A teraz, o!

A zaraz potem zaczal padac snieg

I padal, i padal, i padal... Na termometrze plus dwa to wiadomo ze nie polezy, ale sypalo fajnie.

Migusia zdziwiona probowala polowac na wielkie platki przez otwarte okno...

A potem znienacka, w mgnieniu oka, znalazla sie na zewnatrz... Dobrze ze to parter. Niestety, z powodu jej sklonnosci nigdy nie zostawiam otwartych okien na pietrze. Tak wiec Migusia zaczela polowanie na sniek :-)

Obrazki sa ze smarkfona wiec nie bardzo wyrazne, ale musicie mi uwierzyc ze nieg caly czas padal i to duzymi platami. Tadam!

Dlugo sobie moja krolewna nie popolowala, bo ten fstrentny sniek jom pogonil wiec zwiala do domu. Nawet Tigusia sniek wybudzil z drzemki, tak glosno padal... Ale on nie w ciemie bity, z niejednym sniekiem juz w szranki stawal, wiec madrze i przezornie obserwowal tylko z bezpiecznych wyzyn.

No i tak to... Naplotkowala sosna ze juz sie zbliza wiosna, ale wkurzony luty zalozyl z powrotem buty, bialym goownem splynal i swiat pokryl blotnista pierzyna... A do doopy z tako zimo... Ament.