Takie dylematy mam.

Jak człowiekowi się coś kończy i chce zacząć coś od nowa, czasami musi się cofnąć do początku. I na tym cała trudność polega, bo coś co się robiło dwadzieścia parę lat temu niekoniecznie wygląda tak samo jak robimy to dziś. Takie randki na przykład. Okazuje się bowiem że człowiek nie był tak naprawdę na randce od dwudziestu kilku lat. No i jak tu się zachować, o czym rozmawiać, w co się ubrać, jak umalować? Czasy się zmieniły, człowiek się zmienił, niby wszystko już znamy, bo przerabialiśmy a jednocześnie czujemy się jak dziewica przed nocą poślubną.
Jako że jestem entelygientnom i wykrztauconom (nie poprawiać!), uznałam że praktyka praktyką ale trzeba się teroretycznie przygotować, szczególnie że w praktyce coś nie za bardzo wychodziło. No a nie chciałam wsypać wszystkich chłopów do dwóch worków, jednego z napisem "Idioci", drugiego "Barany", bo ufną osobą jestem i wierzę że paru wartościowych osobników po tym świecie wciąż chodzi, tylko jakoś ja chyba jestem magnesem na te sparszywiałe odmiany. No to zaczęłam się edukować. Im więcej czytałam tym więcej zagmatwane to było, do momentu aż zaświeciła mi się w końcu lampka - przecież to nie ONI są źli, to JA mam problemy. No nie generalizuję, niektórzy są źli do szpiku kości, inni trochę mniej, ale część facetów da się ujarzmić przy pomocy bardzo prostego sposobu - pokochać samą siebie.
I teraz będzie reklama, całkowicie bezpłatna i oświadczam że nie otrzymałam z tego tytułu żadnych korzyści materialnych. Jakoś tak parę miesięcy temu trafiłam na blog Stardust, trafiłam i wsiąknęłam. Przeczytałam w dość szybkim tempie całego bloga od deski do deski, zalewając się śmiechem i łzami, przeżywając z autorką lepsze i gorsze chwile z jej życia, zastanawiając się, skąd ta kobieta czerpie to wszystko co w sobie nosi. Napisałam do niej emaila, ona mi odpisała, ja obiecałam że odpiszę i wciąż tego nie zrobiłam za co publicznie przepraszam Cię Star, zarobiona byłam ale już się zbieram do kupy. Ale o co chodzi z tą reklamą, przecież chyba wszyscy czytelnicy mojego bloga znają Stardust to jej reklamować nie trzeba. No to właśnie chcę powiedzieć że wszystkie porady randkowe, wszystkie podręczniki samoudoskonalania i pierdu pierdu sratytaty nie miałyby dla mnie żadnego sensu, gdybym nie natrafiła na Star. Bo co z tego że wszędzie mogę wyczytać że po to aby kochać innych trzeba najpierw pokochać siebie, akceptować w pełni siebie, swoje wady i zalety, to są tylko słowa zapisane na papierze, a ja zawsze potrzebuję odpowiedzi na pytanie "jak?" No i Star pokazała mi jak.
Jeszcze długa przede mną droga do doskonałości, ale przecież nikt nie jest doskonały :-) Niemniej jednak, prawie wszystkie dylematy które do tej pory miałam w związku ze Starającym się, jakoś rozwiewają się jak poranna mgła. One powracają, te dylematy, ale z czasem przekonuję się że mogą nie mieć żadnego znaczenia w przyszłości. Nauczyłam się że człowieka się nie zmieni, jeżeli więc jesteśmy w stanie zaakceptować jego wady, bo przecież każdy jakieś ma, to da się z tym żyć i to jeszcze jak! Bo czy to jest wada że człowiek nosi okulary? Że jest chudy czy gruby, łysy czy z czupryną? Że czasami zasypia przed telewizorem a herbatę pije z cukrem? Że samochód parkuje przodem a nie tyłem? Że papier toaletowy wiesza w odwrotnę stronę co my? Że gotować nie umie więc woli jeść w restauracji? Że lubi Beyonce bo ma wielki tyłek? No jakie to są wady?
Moje dylematy na teraz to są typu: czy moje dzieci go zaakceptują? Bo że jego zaakceptują mnie to nie mam wątpliwości, użyję swego ukrytego czaru :-) Czy jego rodzina zaakceptuje jakąś babę z Polski? A co jak seks mi się nie spodoba? Oesu!!!