Bujne życie emeryta

Do wpisu tego natchnęła mnie Stadust swoją notką z terenu i następną. Uśmiałam się, bo przypomina mi to scenki z własnego podwórka. Nigdy o tym nie pisałam, ale chyba zacznę serię bo warto.
Najpierw jednak trochę wstępu.
Własnego dziadka nigdy nie miałam, ani mój eks małż też nie, same babcie. On chociaż swoich pamiętał, ja nie bo zmarli przed moim urodzeniem. Ale dziadka ma Chłop i to jakiego! Poznaliśmy się na wspólnych wakacjach, pierwszych moich z Chłopem. Nie umiał za cholerę wymówić moje imię, mówił Iłana, Ajłona, Iłona, a ja na to że niech mówi jak chce. A on, że nie, ma być poprawnie, to wpadłam w końcu na pomysł i mówię:
- Wiesz, to się wymawia dokładnie jak Yvonne (Iwon) tylko dodajesz na końcu -A. Yvonne-a.
- Aaaaa... jak tak to ok. (To już mu pasowało) A ja jestem Robert. Ale mów mi Bob.
Na to ja:
- Dobrze, Dziadku.
Potem mu wyjaśniłam, że mam nadzieję, że się nie obraził, ale ja nigdy nie miałam dziadka więc pozwoliłam sobie go zaadoptować. I tak został Dziadkiem. Oficjalnie Dziadkiem Bobem :-)
Dziadek w lutym skończył 97 lat. Mieszka sam, zatrudnia panią do pomocy, która mu ogarnia mieszkanie dwa razy w tygodniu, do ubiegłego roku jeździł samochodem, ale kiedy otarł się z autobusem stwierdził, że ma już nie taki refleks i przesiadł się na mobility scooter, czyli po polsku taki elektryczny pojazd dla emerytów. I jeździ nim sobie do sklepu.
Dziadek gra aktywnie w bowls. Nie znalazłam tłumaczenia na polski, najbliżej to będzie chyba "bule", gdzie gra się na gładko wystrzyżonej trawie tocząc wypłaszczone z jednej strony kule. Średnia wieku w klubie to jakieś osiemdziesiąt pięć lat, Dziadek jest Sekretarzem klubu i ma wielki problem obecnie bo stan im się... wykrusza znaczy przenosi do świętego Piotra, a nowych członków jak na lekarstwo. Ale Dziadek gra, po parę razy w tygodniu jeździ na mecze. Dziadek to jest historia na osobną ksiażkę, więc jeszcze o nim na pewno będzie, a dzisiaj w związku ze związkiem.
Co najmniej raz w tygodniu kontaktujemy się z Dziadkiem, albo on z nami, przy pomocy Skype'a albo Face Time na Ajpadzie. Bo Dziadek obsługuje biegle Ajpada. No i pytamy, jak tam jego nowa sąsiadka. I się zaczęło :-)
Dziadek mieszka na takim specjalnym osiedlu dla starszych ludzi, ale nie są to bloki, tylko niskie parterowe domy z jedno-sypialnianymi mieszkaniami (sypialnia + salon). Do mieszkania obok wprowadziła się niedawno nowa pani. No i Dziadek od razu nawiązał znajomość. Niby dlatego, że ona ma samochód, to będzie go podwoziła może czasami. No ale znajomość się zaczęła zacieśniać, do tego stopnia, że dzielą już ze sobą jedną antenę telewizyjną. Przecież trzeba sobie pomagać, bo pani nie miała anteny a on ma a nie korzysta, bo ma Sky. No to co się będzie marnować, a gniazdko przecież na tej samej ścianie :-) No i sztuczka z samochodem też działa, bo co najmniej raz w tygodniu jeżdżą dobie razem do Aldika. No ale teraz jest problem. Bo jest druga sąsiadka, po przeciwnej stronie drzwi. Bardzo lubi muzykę, działa w emeryckim chórze gospel, a nawet gra na ukulele. A Dziadek ma Amazon Echo z nieograniczonym dostępem do biblioteki muzycznej. No i sąsiadka przychodzi do niego "sobie posłuchać"od czasu do czasu, a w zamian codziennie wrzuca mu przez dziurę na listy karteczki z ulubionymi utworami, żeby Dziadek poszerzał horyzonty. Z tych horyzontów to postała już niezła muzykoteka, bo Dziadek zapisuje wszystkie zasłyszane utwory na dużej kopercie z naszego ślubnego zaproszenia, bo kajet mu się skończył.
- To Dziadku, na naszym ślubie nie byłeś, ale może my na Twój pojedziemy niedługo? - zażartował Chłop.
- O co to to nie. Ja się na żaden swój ślub nie wybieram. Żonę miałem jedną i na żadną kolejną się piszę. Można sobie żyć bez ślubu...
No można...