Co się robi na Malediwach

Kiedy Chłop usłyszał, że w podróż poślubną chciałabym pojechać na Malediwy, skrzywił się trochę i zapytał: A co my tam będziemy robić? Ani gdzie łazić, ani nic zwiedzać, nawet rowerów nie będzie. Plaża? Woda? Nuuuuda...
Ja nie byłam aż taka sceptyczna, w końcu Malediwy to rafa koralowa i snorkowanie, a hotel, który wybrałam, ma dość fajną rafę dokoła, ale dla Chłopa, który nie za bardzo czuje się w głębokiej wodzie, był to raczej niechciany przymus niż przyjemność. Czas pokazał, że tylko krowa zdania nie zmienia :-)
Co więc na tych Malediwach robiliśmy?

Jedliśmy. Jedzenie było naprawdę pyszne, codziennie świeże, gotowane na żądanie, na naszych oczach, tak jak chcieliśmy i co chcieliśmy. Oprócz tego bufet, więc każdy nabierał sobie to co chciał i ile chciał. Owoce morza, suszi, świeżutki tuńczyk, najróżniste inne ryby, gotowane, parzone, grillowane, surowe. Tyle ryb ile na tamtych wakacjach, nie zjem już chyba przez całe życie.

Stek z tuńczyka

Ośmorniczki z woka z warzywami

Świeży tuńczyk na wystawie. 

Krojone na żądanie sashimi z tuńczyka. Trochę za dużo mi naładował, nie byłam w stanie zjeść tyle surowej ryby, choć była pyszna.

Przystawka przed starterem w tajskiej restauracji. Chłop zażyczył sobie kolację w najostrzejszym wydaniu. Ledwo przeżył :-)))

Wnętrze restauracji

Typowy lanczyk.

Ulubiony kucharz Chłopa. Prosto z Indii.

Tartar z jakiejś ryby (po polsku to chyba tatar)

Pokaz gotowania Chicken Masala.

Nasze porcje degustacyjne.

Naleśniki na śniadanie :-) 

Nie myślcie, że nic nie robiliśmy poza jedzeniem. Robiliśmy. Na przykład piliśmy :-) I tak po kilku dniach zrobiła się rutyna. Do śniadania własnoręcznie wyciskany sok z pomarańczy plus kawa dla mnie, herbata dla Chłopa. Na lunch szklanka piwa i woda. Po południu bezalkoholowy koktajl albo trzy, przed kolacją alkoholowy, do kolacji lampka wina i woda, a po kolacji dwa koktajle. I tak mniej więcej, z różnymi modyfikacjami.

 

Stałym punktem programu było snorkowanie. Co najmniej dwie godziny po śniadaniu i wtedy było najlepiej, bo przypływ się dopiero zaczynał i woda była raczej spokojna. Jak napisałam wcześniej, Chop (na zdjęciu poniżej) nie czuje się pewnie na głębokiej wodzie. Jednak dał się namówić na wycieczkę za rękę, dość daleko od brzegu, chyba nawet nie zdawał sobie sprawy gdzie był. W każdym razie szło mu dobrze, do czasu kiedy spanikował, kiedy przepływaliśmy nad dość dużym koralowcem (bał się że go dotknie stopą i że koral będzie z gatunku tych trujących i że umrze, Chłop nie koral). No bo z tej niepewności na głębokiej wodzie nie dał się przekonać, że płetwy są bardzo przydatne i pływał bez. No i spanikował, na szczęście zdołał się w porę odwrócić na plecy i nie zachłysnąć, więc go powoli odpanikowałam i wróciliśmy powoli do brzegu. Następnego dnia udał się do Centrum Sportów Wodnych i wypożyczył kamizelkę. I w tej kamizelce i płetwach dał radę jeszcze kilkakrotnie posnorkować daleko od brzegu, a raz nawet udało mi się go zabrać do końca laguny, aż do głębi. 

Mieliśmy leżaki, ale służyły nam one jedynie do przechowywania ręczników, bo opalać daliśmy radę może przez dziesięć minut. W cieniu. Kto by się opalał, kiedy dokoła tak cudownie?

Co jeszcze poza jedzeniem, piciem i snorkowaniem? Łaziliśmy. Stałym punktem programy było oblezienie wyspy dokoła, co najmniej dwa razy dziennie. Ja koniecznie musiałam odwiedzić rekiny, a Chłop trenował kraby.

Plaże codziennie rano były grabione z naniesionych wodorostów. Cała wyspa była grabiona, wszystkie alejki. 

Co jeszcze robiliśmy? Patrzyliśmy sobie na wodę, podziwialiśmy jak płyną chmury, jak zachodzi słońce, jak wschodzi księżyc. Patrzyliśmy sobie na upływający czas...

Dwa razy oglądaliśmy komedie romantyczne pod chmurką.

Raz byliśmy na porannej jodze. Dwa razy na masażu. Było fantastycznie. 

Kilka razy pływaliśmy dookoła wyspy kajakami. 

Wybraliśmy się na romantyczny rejs o zachodzie słońca.

 

A czasami padał deszcz. I wtedy robiliśmy to wszystko co powyżej, tylko że zamiast słońca podziwialiśmy wiatr i deszcz  :-)

I tak zleciały nam, nie wiadomo kiedy, dwa tygodnie. Aż trudno uwierzyć, jak szybko leci czas na nicnierobieniu. Kiedy zapytałam na koniec, co uważa za najlepsze na tych wakacjach, odpowiedział, że wszystko było wspaniałe, ale najlepsze było snorkowanie. Nie zrobiliśmy żadnych podwodnych zdjęć, ale to co widzieliśmy, pozostanie z nami na zawsze.