Zabierz mnie do kościoła

Wiem. Wiem. Nie taka nowa ta piosenka. Słyszałam ją wiele razy, ale tak jak zazwyczaj się słucha radia, bezekspresyjnie, automatycznie, nie zważając na tekst. Wczoraj, nie mogąc w nocy zasnąć, puściłam ją sobie na youtube, najpierw posłuchałam, potem słuchając obejrzałam teledysk, potem przeczytałam tekst, jeszcze raz posłuchałam, nie miałam serca oglądać nagrania drugi raz. Pod spodem podaję tłumaczenie, dla nieangielskojęzycznych.

Moja kochanka ma poczucie humoru
Chichocze na pogrzebie
Widzi dezaprobatę wszystkich
Powinienem czcić ją wcześniej
Jeśli niebiosa kiedykolwiek przemówiły
Ona jest ostatnim prawdziwym słowem
Każda niedziela jest coraz bardziej posępna
Świeża trucizna co tydzień
"Urodziliśmy się chorzy" - słyszysz jak to mówią
W mooim kościele nie ma absolutów
Ona mówi mi "będziemy wielbić w sypialni"
Jedyne niebo do którego będę wysłany
To takie gdzie jestem sam z Tobą
Urodziłem się chory, ale uwielbiam to
Każ mi być zdrowym
Amen. Amen. Amen.

Zabierz mnie do kościoła
Będę czcił jak pies w świątyni Twoich kłamstw
Wyznam ci moje grzechy, a Ty naostrzysz swój nóż
Ofiaruj mi tę nie-śmiertelną śmierć
Dobry Boże, pozwól mi oddać Ci me życie

Jeśli jestem poganinem dobrych czasów
Moją miłością jest słoneczny blask
Aby utrzymać Boginię przy sobie
Ona wymaga poświęcenia
Mam wysuszyć całe morza
I znaleźć coś błyszczącego
Coś mięsnego na główne danie
To świetny wysoki koń*
Którego Ty masz w stajni?
Mamy wielu głodujących wiernych
To wygląda smacznie

To wygląda obficie
To wzbudza apetyt

Weź mnie do kościoła
Będę  czcił jak pies w świątyni Twoich kłamstw
Wyznam ci moje grzechy, a Ty naostrzysz swój nóż
Daj mi tę nie-śmiertelną śmierć
Dobry Boże, pozwól mi oddać Ci me życie

Żadnych panów, ani królów kiedy rytuał się zaczyna
Nie ma słodszej niewinności niż nasze delikatne grzechy
W szaleństwie i glebie tej smutnej ziemskiej sceny
Tylko wtedy jestem człowiekiem
Tylko wtedy jestem czysty
Amen. Amen. Amen.

Weź mnie do kościoła
Będę się czcił jak pies w świątyni Twoich kłamstw
Wyznam ci moje grzechy, a Ty naostrzysz swój nóż
Daj mi tę nie-śmiertelną śmierć
Dobry Boże, pozwól mi oddać Ci me życie

* (ktoś na "wysokim koniu" - także zwrot opisujący osobę która się wywyższa, uważa za lepszą kosztem innych)

Tyle tytułem wstępu.
Tolerancja. Słowo niestety obce wielu ludziom. Nie będę się rozpisywać wiele bo to temat jest gorący, a ostatnio Pantera o tym dużo pisała. Jednak chyba mnie to obchodzi skoro spać przez to nie mogłam. Tolerancja. Podaję za Wikipedią:

Tolerancja (łac. tolerantia – „cierpliwa wytrwałość”; od łac. czasownika tolerare – „wytrzymywać”, „znosić”, „przecierpieć”) – w mowie potocznej i naukach społecznych postawa społeczna i osobista odznaczająca się poszanowaniem poglądów, zachowań i cech innych ludzi, a także ich samych.
W ogólnym znaczeniu tolerancja to otwarte, obiektywne i szanujące podejście wobec odmiennych od własnych postaw, zachowań i cech drugiego człowieka. W społecznym, kulturowym i religijnym znaczeniu tolerancja i tolerowanie są słowami używanymi do opisu postaw, które są „tolerancyjne” (czy też szanujące) wobec praktyk czy przynależności grupowych, które mogą być dezaprobowane przez tych, którzy są w większości.
W praktyce „tolerancja” wskazuje na poparcie dla postaw, które są przeciwne dyskryminacji etnicznej, rasowej czy religijnej. Natomiast słowo „nietolerancja” może być używane w celu opisu zachowań czy praktyk dyskryminacyjnych. Mimo że słowo tolerancja powstało jako słowo odnoszące się do tolerancji religijnej dla mniejszości religijnych powstałych w wyniku reformacji, to słowo do dziś jest powszechnie używane dla opisu znacznie większej ilości zjawisk dotyczących otwartości czy szacunku dla istnienia innych postaw, grup czy poglądów mogących nie być zgodnymi z poglądami większości.
Tolerancja nie oznacza akceptacji (por. łac. acceptatio – przyjmować, sprzyjać) czyjegoś zachowania czy poglądów. Wręcz przeciwnie, tolerancja to poszanowanie czyichś zachowań lub poglądów, mimo że nam się one nie podobają.
Tolerancja jest postawą, która umożliwia otwartą dyskusję. Bez tej postawy dyskusja zamienia się albo w zwykłą sprzeczkę, albo prowadzi do aktów agresji.
Tolerancja uznawana jest za podstawę społeczeństwa otwartego i demokracji.
Tolerancja ma też granice: dotyczy to postaw, które sprzeciwiają się tolerancji

Jak to jest że niektórzy domagają się tolerancji i równouprawnienia kiedy chodzi o ich własny światopogląd, szczególnie religijny, kiedy od społeczeństwa wymaga się określonych postaw żeby zapobiec urażeniu cudzych uczuć, zwłaszcza religijnych, a tymczasem te osoby w imię bardzo wąsko pojętej miłości Boga i bliźniego nawołują do nienawiści i nietolerancji wszystkiego co wedłuch nich odmienne, nieprawidłowe, chore?? Czy nie dość mamy wojen, religijnych czy na tle rasowym, aktów agresji, przemocy, czy historia niczego nas nie nauczyła? Dlaczego to właśnie ludzie uważający się za wierzących przejawiają najbardziej okrutne instynkty? Czy Bóg każe nam zabijać, krzywdzić, ranić, opluwać wszystko i wszystkich którzy są "inni", "nie-normalni"? Gdzie jest norma w takim razie? Wydaje mi się że niektórym poprzestawiały się priorytety i że życie w zgodzie z własnym sumieniem (jeśli takowe ten ktoś posiada) zostało zamieniona na życie w zgodzie z sumieniem tłumu, bo co ludzie powiedzą... Ja uważam że ludzi powinno się oceniać nie po tym kto kim jest, skąd pochodzi, jak wygląda, ale po ich czynach. Nie ten jest człowiekiem kto potrafi gadać, ale ten kto zachowuje się jak człowiek. Ament.

Zapraszam do dyskusji.