Jak dostałam zawał (omałoco)

Coś się dzieje, Proszę Państwa, w końcu coś się wreszcie ruszyło. W końcu do chałupy zaczęły napływać jakieś deski, jakieś płyty gipsowe, cuda wianki. Tak mi powiedział Chłop, który poszedł był tam wczoraj wieczorem odebrać list, który panowie rekonstruktorzy mieli zostawić. Fajnie, myślę sobie, w końcu będę mogła zacząć zastanawiać się nad rzeczami przyjemnymi czyli wyborem kafelek czy doborem kolorów ścian.
Otwieram list, czytam. No w porządku. Tak jak było mówione, mam sobie wybrać spośród listy dostawców, pod warunkiem żeby było w ramach określonego limitu. Finansowego.
Czytam, czytam i oczom nie wierzę. Na podłogę zaproponowano mi owszem, deski dębowe tak jak miałam, ale w nieprzekraczalnym limicie 20 funtów za metr kwadratowy. Sprawdzam jeszcze raz. Otwieram szybko komputer, wchodzę na stronę najtańszego sklepu typu polska Castorama, sprawdzam ceny podłóg z litego drewna. Nosz querwa. Najtańsze deski 42 funty i nie chce być mniej. W tym kraju nie ma takich podłóg za mniej niż 40 funtów za metr. To jak ja niby mam wybierać do 20 funtów? Podobnie kafelki. Limit 15 funtów. Za moje piękne grafitowe kafelki z dekorem! Sprawdzam i sprawdzam, no nie chce być mniej niż 45 funtów za to samo. A za kuchenne co najmniej 65 bo to małe i rustykalne, cokolwiek to znaczy.  I farby. Całą chałupę wymalowałam Duluxem specjalistycznym do danego pomieszczenia, a hol to specjalną farbą "światło i przestrzeń", a oni mi proponują jakieś gówno Johnston albo Leylands.
I wtedy właśnie prawie omałoco dostałam zawał. Chłop widząc moje palpitacje serca szybciutko poleciał do barku po setkę naleweczki z czarnej porzeczki, pociągnął sobie zdrowo z kieliszka, dolał do pełna i podstawił mi pod nos, coś tam mamrocząc, że "o kurde ale mocne".
Całą noc nie mogłam spać, planując wojnę. Nawet nie chciałam sobie wyobrażać swojego domu pomalowanego farbę Leylands czy wyłożonego kafelkami za 15 funtów za metr kwadratowy.
Rano próbowałam dodzwonić się do rzeczoznawcy ale nie odbierał, więc wysłałam mu esemesa żeby do mnie zadzwonił najszybciej jak tylko będzie mógł, po czym wysmarowałam do niego emaila o co mi chodzi. I że jak w polisie jest że ma być like for like (czyli o takim samym standardzie) to ja nie widzę możliwości wyboru like for like w proponowanych parametrach finansowych. I że po jaką cholerę proponują mi Porcelanozę skoro tam kafelki zaczynają się od 75 funtów w górę?
Oczywiście siedziałam cały dzień jak na szpilkach, gapiąc się co chwila na telefon. Ja to niecierpliwa jednak jestem. Zadzwonił koło szesnastej, że był cały dzień na spotkaniach i że o co chodzi. No to mu powiedziałam, że wszystko wyjaśniłam w emailu, ale tak oólnie to mu powiem co ta brzydka firma remontowa zrobiła i że przecież on sam wie, bo widział moje deski, że nie da sie tego kupić za 20 funtów. Pan rzeczowo i spokojnie wyjaśnił, że rzeczywiście, widział przecież co było i że deski na pewno kosztują conajmniej 45 funtów i żebym się nie martwiła, bo standard ma być taki sam jak był. I że panowie w system pewnie wrzucili szablonowe ceny, więc on to jutro skoryguje na swoim komputerze bo dzisiaj nie da już rady.
Trochę mi ulżyło, musze powiedzieć. Omałoco zawał to jednak niefajna rzecz.