Polska Gola!

Nie jestem jakimś wielkim fanem futbolu, choć oglądam międzynarodowe mecze. Albo finały rozgrywek o puchar Europy czy inne puchary, albo w ogóle jak jakiś fajny mecz się zapowiada. Półfinały i finał ostatnich Mistrzostw Świata oglądaliśmy wspólnie z rodziną w Egipcie, na wczasach, otoczeni szklankami piwa z all-inclusive, dzieci też były otoczone choć piwa nie piły. Teraz prawdopodobnie będziemy oglądać finał Mistrzostw Europy w hotelu na Gran Canarii, że też zawsze nam się to trafia na wczasach!
Ale nie o tym chciałam. Chociaż nie jestem wielkim fanem futbolu, odkąd zamieszkałam za granicą, zawsze oglądam polskie mecze. Oczywiście, nie transmitują tu jakichś rozgrywek ligowych czy innych pomniejszych meczów, ale polskie drużyny też grają w pucharach europejskich i czasami uda mi się jakiś mecz obejrzeć. Zazwyczaj żenada. Nazwisk polskich piłkarzy zupełnie nie kojarzę z osobami, ale cóż, przecież fanką nie jestem. Jednakże teraz, przed mistrzostwami które organizuje kraj w którym się urodziłam i wychowałam, zaczęłam się zapoznawać, żeby nie było że jestem kompletną ignorantką, chociażby w rozmowach ze Szkotami którzy piłkę nożną kochają do tego stopnia że potrafią specjalnie wziąć urlop na czas rozgrywek, wywieźć żonę z dziećmi do teściowej, żeby mieć święty spokój i czas na obejrzenie wszystkich meczy po kolei.
Tak więc wiem już że w drużynie narodowej występują tzw. farbowane lisy, że piłkarze i trenerzy są dobrej myśli, może kibice trochę gorszej, ale zawsze trzeba mieć nadzieję. Wiem że niczego dobrego wcześniej nie pokazali, a wygrana 1:0 z Łotwą czy inną Albanią to nie są satysfakcjonujące wyniki. Najważniejsze że nie muszę się tej całej piłki uczyć od nowa, tak jak musiałam np. rugby. To znaczy nie musiałam ale chciałam bo czasami mecze też w telewizji pokazują, a widowiskowe są bardzo, więc chciałam wiedzieć przynajmniej o co chodzi. No ale piłkę nożną znam od dziecka, wiem jakie są formacje, ilu zawodników, ilu sędziów, zasady gry, taktykę, no niemal wszystko. Wiem też kto i kiedy był mistrzem świata, znam najlepszych piłkarzy w historii, wielu z nich pamiętam. A nie znać drużyny swojego kraju to już wstyd. Więc się zapoznaję. I mam zamiar zapoznać się bliżej wieczorem, bo to przecież dzisiaj WIELKI MECZ OTWARCIA! A ja jestem Polką i będę naszej drużynie kibicować, żeby nie wiem co. Oby jak najdłużej.
A Anglii to nie będę kibicować w ogóle, bo przecież mieszkam w Szkocji, a każdy Szkot nienawidzi Anglików, choć wielu z nich razem pracuje i mają wspólne rodziny. No chyba że będą grać z Irlandią, bo Irlandii to znowu ja nie cierpię.
U bukmacherów można wygrać 25 funtów jak się postawi funta na zwycięstwo Grecji 2:1. Ja jednak wolę nie stawiać. POLSKA GOLA!!!!

P.S.Może ktoś zauważył że raz piszę "meczów" a raz "meczy". No to żeby wyjaśnić, nie jestem analfabetką, polskiej mowy też jeszcze nie zatraciłam, po prostu obie formy są poprawne. Podaję za PWN:

Forma meczy nie jest niezgodna z systemem gramatycznym polszczyzny – ma bliski analogon w postaci formy mieczy, której nikt przecież nie kwestionuje. Jest jednak – jak pokazuje Korpus Języka Polskiego PWN – czterokrotnie rzadziej używana od formy meczów. Poza tym występuje głównie w prasie, drukach ulotnych i w języku mówionym, prawie zaś nieobecna jest w książkach, czyli wydawnictwach, które są redagowane staranniej. Można by ją uważać za wariant gorszy, ale słownikarze w ogóle ją dyskredytują. Czynią to zgodnie z oczekiwaniem społecznym, gdyż osób, którym forma meczy się nie podoba, jest wiele.