O urodzaju

Mam Ci ja jabłonkę. Małe drzewko, na którym było tyle jabłek, że obawiałam się że tego nie uniesie. Jabłka rosły coraz większe i cięższe, powoli zaczęły opadać na trawę. Już pod koniec sierpnia poszła więc pierwsza szarlotka, potem druga. Jabłek jakby wciąż przybywało. Codziennie znajdywałam jedno jabłko na ziemi. Podnosiłam, zanosiłam do domu, myłam i odkładałam do kosza z owocami. W minioną niedzielę tak bardzo pachniało jabłkami w kuchni... Zrobiłam ciasto jabłkowe. Mam bowiem nowy mikser to nie waham sie go używać. Było dobre, lekkie, ale zdjęć nie robiłam, bo to takie zwykłe ciasto, z jabłkami na wierzchu. Z tego przepisu.
Tydzień wcześniej obiecałam Chłopu ciasto ze śliwkami i jak tylko odpakowałam mikser, zadanie wykonałam. I muszę powiedzieć, że jak nie przepadam za ciastami owocowymi, to to ciasto dosłownie powalilo mnie swoją pysznością. Z tego przepisu.

Zrobiłam z połowy porcji, bo wydawało mi się, że miałam za mało śliwek. Widzę jednak, że z powodzeniem mogłam zrobić dużą blachę, a jakby śliwek zabrakło to dać jabłka, czy nawet mrożone jagody. Marcepanowe ciasto to jest dla mnie po prostu (po serniku) niebo w gębie.

A tak się obawiałam, że wyjdzie zakalec.

No cóż, z ciasta śliwkowego nie zostało nic, w niedzielę zostało upieczone wspomniane już ciasto jabłkowe, a wczoraj wieczorem dokonałam ogołocenia jabłonki. Bo jabłka zaczęły opadać, bo bałam się, że ślimaki zaczną je żreć, bo wydawało mi się, że już pora. Nie wiem, nigdy nie miałam jabłonki. Zrywałam je i zrywałam, wyszło pełne trzy plastikowe miski, takie wielkości zlewu kuchennego. Z tego jednego maleńkiego drzewka. 

To naprawdę małe drzewko, może mojej wysokości a wielka nie jestem. Czubek najwyższej gałęzi ma może metr siedemdziesiąt pięć. 

Spadnięte jabłka poszły do kosza z owocami w kuchni, zerwane włożyłam delikatnie do pudełka  w garażu. 

NIe wiem, czy zrobiłam dobrze, może powinnam je była zostawić na drzewie. Ale szkoda mi było, żeby opadły same, bo by się poobtłukały. Mój plan jest taki, że będą sobie w tym garażu aż się zje. Trochę pewnie też jeszcze dojrzeją, bo zaobserwowałam na tych przyniesionych do domu wcześniej, że z zielonych robią się żółte po tygodniu-dwóch i wtedy są smaczniejsze. Na drzewie by już pewnie nie zdążyły zżółknąć jak należy, słońca coraz mniej. 

Nie wiem co to są za jabłka. W takim stanie jak na zdjęciu są kwaśnawe choć miękkie. Jak zżółkną, robią się słodsze. Skórka jest gładka i bardzo nawoskowana. A ja myślałam, że oni tak jabłka do sklepów woskują, żeby ładnie wyglądały :-) Jak to się człowiek całe życie uczy.

Komu jabłuszko?

Nowy mikser

Dzisiaj się chwalę. Zakupiłam sobie byłam nowy mikser. Stary wyrzuciłam, jak opróżniałam stary dom, Elektrolux to był, w Polsce kupiony, zwykły taki ręczny mikser z metalową miską na stojaku, który kręcił tą miskę w czasie kręcenia ciasta przez mikser. Ale silnik mi się w nim spalił, to musiałam wyrzucić. Przy okazji wyrzuciłam jeszcze cały robot kuchenny firmy Kenwood, który dużo mnie kosztował wiele lat temu i wiernie mi służył, ale plastikowe części popękały i część nie nadawała się już do użytku.
W miarę urządzania się w nowym domu zaczął mi doskwierać brak miksera. Robota nie za bardzo, bo mam całkiem przystojny zestaw Kenwood Triblade, w którym jest ręczny blender z kilkoma dostawkami, mała maszynka do siekania i ubijak do piany. Ale nijak tego nie można użyć do stworzenia zwykłego ciasta. Jedyne ciasta jakie mogłam skonstruować więc to kruche i bezy. A mi się marzy zwykły sernik, albo taki placek ze śliwkami na przykład. To w związku z tymi śliwkami, co je sobie z Yorkshire w niedzielę przywiozłam. No więc. Jak przywieźliśmy te śliwki i jabłka i ten rabarbar, to powiedziałam - kupuję mikser, będzie ciasto. Chłop na to jak na lato, bo pokażcie mi faceta, który słodkiego nie lubi. Już miałam wcześniej upatrzony, zwykły mikres ręczny, podobny do poprzedniego. Znalazłam gdzie można kupić najtaniej, weszłam jeszcze raz na stronę, patrzę a tam promocja. 50 % ceny. Co prawda z tą promocją to dwa razy taka cena jak ten co sobie go wcześniej wybrałam, ale jak nie kupić jak taka okazja?
No i wczoraj mi się w końcu udało go odebrać. No i mam. Tadam!

Nie jest to co prawda Kitchen Aid, ale myślę że na moje potrzeby w sam raz.

Metalowa, dość duża miska

Osłona przeciw chlapaniu

Trzy mieszadła i silikonowa szpatuła

Ale to nie wszystko, bo jest również malakser (chyba tak to się nazywa?) ze specjalnym ostrzem i zestawem trzech trących tarcz

Wyciskarka do cytrusów (nie wiem po co, tyle samo czasu zajmuje mi ręczne wyciśnięcie pomarańczy czy cytryny)

I szklany, ciężki blender.  

A całość razem wygląda tak:

Jestem pod wrażeniem. Poprzedni robot Kenwood, pomimo że dość sporo za niego dałam, wykonany był ze znacznie cienszego plastiku i blender był tez plastikowy. Tutaj wygląda to o wiele bardziej solidnie i jakoś tak lepiej wszystko klika ze sobą. Widać, technika posunęła się do przedu przez te dziesięć lat. A ja... chciałam mikser a mam all-in-one. Taka karma.

Żeby wypróbować, upiekłam małe ciasto ze śliwkami. Nie wiem jak smakuje, bo piekłam rano a teraz jestem w pracy, jak wrócę to spróbuję. Wyglądało mi w pewnym momencie na zakalec, ale zakalce chyba nie wyrastają? Już teraz jednak widzę, mikser średnio radzi sobie z połową porcji. No cóż, będziemy piekli ciasta normalnej wielkości :-)

Pozdrawiam.

Kwiaty prawie jesienne

Weekend spędziliśmy w rodziców Chłopa w Yorkshire. Bardzo lubię tam jeździć, chociaż jest tam w domu przeraźliwie nudno, bo z matką się nie pogada, bo ma Alzheimera w coraz bardziej zaawansowanej postaci, a ojciec po prostu cieszy się naszą obecnością, bo to rozrywka dla niego i oderwanie od codzienności. Ale Yorkshire to przepiękna kraina, słynąca wrzosowisk (Yorkshire Moors), które o tej porze roku są jeszcze brunatne, ale za miesiąc-dwa będą całe pokryte fioletowym dywanem. Słynne Yorshire Dales natomiast to liczne wzgórza poprzecinane przepięknymi dolinami, a większość stanowi Park Narodowy. Zawsze wydaje mi się, że jest tam więcej pagórków niż w Szkocji, choć to nieprawda, ale takie ma się wrażenie jadąc samochodem, gdzie co chwili widzi się ostrzeżenie "Zwolnij, zmień bieg na niższy" i znak o nachyleniu 16% w górę lub w dół. Raj dla rowerzystów :-)
Jednak ostatni weekend nie był dla nas łaskawy, co chwilę padało i mżylo, tak apogoda w kratkę. Zamiast na plażę poszliśmy więc na zakupy, z których wróciliśmy z niczym, bo tak naprawdę nie chcieliśmy niczego kupić, ot tak tylko poszwędać się i pooglądać wystawy, żeby w domu cały czas nie siedzieć. W niedzielę po południu się jednak wypogodziło, ale już nie było czasu na spacerowanie, bo trzeba było wracać do domu. Zdążyłam jedka pochodzić sobie po pogrodzie, i pozaglądać we wszystkie zakamarki. Jeszcze jest kolorowo, jeszcze nie za bardzo jesiennie. Choć hortensje już zaczynają przejrzewać.

Róże jakieś słabe były w tym roku,

Szpaler hortensji 

A to nie wiem co, ale ma takie jagódki, które się robią później czarne.

A takie kwiatki mają.

Georginie (chyba bo na lelujach to się nie bardzo znam)

Ulubione miejsce przebywania muszek wszelakich.

Ornament ogrodowy. Musiałam mo oczko lewe przetrzeć, temu lwu, bo miał całe zasypane jakimś wapnem.

Ostrokrzew

I takie coś , co miałam w poprzednim domu jako drzewo, tutaj jest żywopłotem.

Jeszcze rośnie rabarbar. Yorkshire słynie z upraw rabarbaru. 

A tu właścicielka tego bloga zbierająca pałki rabarbarowe. No przecież jak coś rośnie to mu nie przepuszczę. 

W ogrodzie u Chłopa rodziców jest taki jeden zakątek, który ja nazywam dżunglą. Ukryty kawałek dzikości pomiędzy żywopłotem a płotem. Rosną tu wszystkie możliwe chwasty, łącznie. Jak zwykle, musiałam tam wleźć i co zobaczyłam? Prawie całkowicie opadnięte już drzewo śliwkowe z przepysznymi śliwkami. Wiele ich nie było, może z kilogram, tak samo jak jabłek na sąsiedniej jabłonce. Za to ziemia pod drzewami usłana była zgniłymi owocami. Ech... Zaniosłam dwie śliweczki pokazać ojcu, a on wybałuszył tylko oczy i spytał skąd to. Powiedziałam, że z drzewa w jego ogrodzie. Nie miał pojęcia, że ma tam jakies drzewa, ponieważ w dżunglę to on się nigdy nie zapuszcza, a ogrodnik robi mu tylko to co mu każą. Na zdjęciu poniżej widzicie, jakie śliwki na drzewie zostały, Tyle dobra zmarnowanego! Przywołałam natychmiast Chłopa z reklamówką i zerwaliśmy wszystkie ocalałe od spadnięcia jabłka i śliwki. Pyszne śliwki, w ubiegłym tygodniu kupiliśmy dokładnie takie same na targu i wszystkie pożarliśmy, bo takie dobre. Wyrwałam też cały rabarbar, bo inaczej to by się zmarnował. Z jabłek i śliwek będzie ciasto. Napiekę a potem zamrożę. W rabarbaru to jeszcze nie wiem. Może ciasto, może dżem. A może nalewka. La la la! Już się cieszę na to pieczenie. 

I jeszcze takie kwiatki, które nikt nie wie jak się nazywają. 

I najpiękniejsza w ogrodzie róża. 

A po drodze do domu kupiliśmy w przydrożnym straganie na farmie, takim, co to się samemu obsługuje i pieniążki wrzuca do skarbonki, wielką kapustę (będzie na gołąbki) i taki sam wielki kalafior (będzie zapiekany z serem). A potem będziemy to jedli przez dwa tygodnie i pierdzieli przez kolejne trzy.

Koniec.