Spieszę się do pracy. Juz dojeżdżam, jeszcze tylko jeden przejazd przez skrzyżowanie. Jestem na rodze podporządkowanej więc czekam. Przede mną, na drodze głównej- z lewej strony autobus, za nim ogonek samochodów. Z prawej strony pani w Volvo, stoi na środku, będzie skręcać w prawo, czyli w tę uliczkę w którą ja chcę wjechać, za nią sznur samochodów. Autobus stoi, Volvo stoi. Autobus miga światłami, daje pani w Volvo sygnał żeby przejechała, miły gest, w dodatku 100 metrów przed autobusem jest czerwone światło, więc nie ma problemu poczukać i przepuścić skręcający samochód, prawda? Pani rusza z kopyta dwadzieścia centymetrów, zatrzymuje się, cofa dwadzieścia centymetrów. Autobus mruga światłami ponownie. Pani podjeżdża dwadzieścia centymetrów, rozgląda się w panice, cofa. Autobus mruga ponownie, pani podjeżdża..
W tym momencie nie wytrzymałam - "Ty durna babo niezdecydowana, przejedziesz w końcu czy nie?" i coś tam jeszcze dodałam, ale juz tego nie będę cytować :-)
Pani w Volvo końcu przejechała, a ja ujrzałam w autobusie rozbawione oblicze PANI KIEROWCY autobusu skierowane w moją stronę. Oczywiście wszyscy zauważyli moje zirytowanie - jak dobrze że nie miałam otwartej szyby...
Przypomniał mi się fragment z filmu "Baby są jakies inne" - prosto i na temat :-)
-----------------------------------------------------------------
P.S. Pamiętajcie że mieszkam w Szkocji, tutaj jeździ się drugą stroną ulicy, więc żeby sobie lepiej wyobrazić, w Polsce autobus mialibyście po swojej prawej, a pani byłaby na lewoskręcie :-)
